mutluluğu öldürdüler....

İnsan her şeyi mutluluğu yakalamak için yapar. Onlardan esirgenmişçesine… Bazen; zenginin paspas niyetine bastığı gururunda bazen de bir hamalın sırtındaki yükte bazense hiç olmadık insanların ağız kokularında bulacağımızı sanırız oysaki hayat sadece bizde başlar neden doğarken ağlarız neden önce annemize veriliriz neden önce annemizin göğsünü emeriz. Bildiğimizden mi hayır… Yaşamak için tabi ki
Her zaman asfaltta mı yürüdük ki önce çamurdan başlamadık mı sonra çakıl geldi en son asfalt
Merdivenlerde sonradan geldi. Önceden yükseklik merakı mı vardı kim ne yapsın ki pastanın en üst katındaki çileği her şey sonradan oldu bize olanlar sonradan oldu biz birbirimize fıkra anlatırken ne dediğini anlamadığımız insanlar geçti o kutu gibi dükkâna… Diktik gözleri zehirlendik üzerine düştüğümüz her dakika yoksa bizim FM radyolarımız kurtuluş savaşından gazi dedelerimizden hikâyeler mi bitmişti yooook. Hatta daha hiç başlamamışken akıllarından aldılar o zaferlerimizi oysa ne bilmek, tatmak yaşamak isterdim özgürlüğü, zaferi, çığlığı ama aramıza bir şey girdi. Ve çıkmayacak galiba!!
^?Aramıza gireni bulabildiniz mi?^